ایرج میرزا پاییز ۱۲۵۲ یا ۱۲۵۳ خورشیدی در تبریز بدنیا آمد و در ۲۲ اسفند ۱۳۰۶ خورشیدی در تهران درگذشت. ایرج میرزا ملقب به «جلال الممالک»و « فخر الشعرا»، از جمله شاعران برجسته ایرانی در عصر مشروطیت (اواخر دوره قاجار و اوایل دوره پهلوی)و از پیشگامان تجدد در ادبیات فارسی بود. ایرج میرزا در قالب های گوناگون شعر سروده و ارزشمندترین اشعارش مضامین انتقادی، اجتماعی، احساسی و تربیتی دارند. شعر ایرج ساده و روان و گاهی در بر گیرنده واژه ها و گفتارهای عامیانه است و اشعار او از جمله اشعار اثرگذار بر شعر دوره مشروطیت بود. ایرج به گروهی از شاهزادگان قاجار تعلق داشت که در حکمرانی بر کشور سهم موثری نداشتند ولی با این وجود، تعلق خاطر خود را به نسب و اشرافيت خویش حفظ کرده بودند. او به سبب خصلت ولخرجی, سفرهای مداوم و تغيير مكرر شغل برخلاف میل باطنی خود گاه مجبور به مدیحه سرایی اعیان و اشراف می شد ولی به نحو ملایم اما مؤثر از این کار ابراز دلتنگی و بیزاری می کرد.
دیدگاه خود را بنویسید