بابا لنگ دراز

در بخشی از این کتاب می خوانیم: امروز آفتابی ترین و زیباترین بعدازظهر زمستانی است. برفهای روی شاخه های درختان صنوبر دارند آب می شوند و چکه چکه بر روی زمین میریزند. همه دنیا زیر وزن برف قد خم کردند، به جز من. من دارم زیر بار غم کمر خم می کنم. حالا خبر بد. جودی شجاع باش، تو باید بگویی مطمئن هستید که الان اعصابتان آرام است؟ راستش من ریاضی و نثر لاتین را مردود شدم. الان هم دارم دوباره تمرین می کنم تا ماه بعد باز هم امتحان بدهم. واقعا متاسفم که ناامیدتان کردم وگرنه خودم اصلا اهمیتی نمی دهم، چون چیزهای خیلی زیادی یاد گرفتم، چیزهایی که حتی داخل کتاب هم نبود. من هفده رمان و تعداد زیادی شعر خواندم. رمانهایی که خواندنشان واجب است. مثل ونیتی فیر، ریچارد فورال و آلیس در س رزمین عجایب. همچنین مقالات امرسون و لایف اسکات لاکهارت و جلد اول امپراتوری روم گیبون و همین طور نصف زندگی نامه بن ونوت چلینی. آدم باحالی بوده است، نه؟ او معمولا قبل از صبحانه چرخی میزده و یک نفر را می کشته است. پس دیدید بابایی؟.....